ROZWAŻANIE NA III NIEDZIELĘ ADWENTU ( J 1,6-8,19-28)
„Pojawił się człowiek posłany przez Boga – Jan mu było na imię” (J 1,6)
Janie, człowieku wybrany przez Boga. Bóg cię wybrał, a Ty wsłuchując się w Jego głos, wypełniałeś nie swoje plany, lecz Jego misję.
Pomóż mi na nowo usłyszeć jak Bóg wzywa mnie po imieniu,
Naucz mnie iść za Jego głosem i nieść światu Ewangelię, która jest Życiem.
Naucz mnie wsłuchiwać się w głos Boga.
Naucz mnie być posłusznym Bogu, który posyła mnie, aż na krańce świata.
Naucz mnie iść za głosem Tego, który jest Prawdą.
Naucz mnie iść za Głosem, który wzywa do porzucenia siebie, swoich wygód i pójścia, aby w dzisiejszym świecie pełnić Jego wolę.
Naucz mnie przyjmować to Boże wybranie i posłanie
Janie, Ty przyszedłeś na świat, aby Bóg mógł przez ciebie działać i objawiać swoją Chwałę.
Naucz mnie odpowiadać na Boże wezwania.
Pomóż mi, abym z odwagą i otwartością serca pozwalała Bogu w mnie i przez mnie działać.
Janie Ty stałeś się narzędziem w ręku Boga, którym Bóg kierował i czynił jeszcze bardziej oddanym.
Naucz mnie być narzędziem dla Boga, narzędziem, które będzie należało tylko do Boga.
„Przyszedł on na świadectwo, aby zaświadczyć o światłości.” (J 1,7)
Janie Ty zostałeś posłany przez Boga, aby zaświadczyć o światłości.
Naucz mnie, abym swoim życiem świadczyła o pięknie wielkich dzieł, jakie Bóg dokonuje we mnie.
Naucz mnie, abym nie tylko słowami, ale przede wszystkim świadectwem przemienionego życia ukazywała ludziom światło, którym jest Jezus Chrystus.
Naucz mnie być świadkiem światłości.
Podpowiedz mi jak mam postępować, żyć Słowem Bożym, aby nadać twarz i wyraz śladom obecności Boga w tym świecie.
Naucz mnie głosić Ewangelię, aby serca ludzi zostały Nią napełnione.
Naucz mnie trwać przy Niej sercem gorliwym, rozpalonym, żarliwym, twórczym i stanowczym.
Janie przez twoje usta Bóg wypowiadał swoje słowa. Niech również moje usta wypowiadają Słowa Boga, Słowa Ewangelii.
Naucz mnie, abym żyjąc Ewangelią świadczyła w stylu Chrystusa według wizji Boga, wchodząc w dynamikę działania, wzruszenia, służby, oddania, dostrzegania, postaw, które charakteryzowały życie i misję Jezusa.
Naucz mnie, abym stawała się człowiekiem modlitwy kontemplacyjnej, kontemplując Chrystusa, który jest Słowem.
„Gdy Żydzi wysłali do niego z Jerozolimy kapłanów i lewitów z zapytaniem: Kto ty jesteś?, on wyznał, a nie zaprzeczył, oświadczając: Ja nie jestem Mesjaszem. Zapytali go: Cóż zatem? Czy jesteś Eliaszem? Odrzekł: Nie jestem. Czy ty jesteś prorokiem? Odparł: Nie.” (J 1, 19-21
Janie, gdy byłeś pytany: kto ty jesteś? Wyznałeś, oświadczając: Ja nie jestem Mesjaszem. Zapytany: Czy jesteś Eliaszem? Odrzekłeś: Nie jestem. Ty stawałeś w pokorze i prostocie przed Bogiem, stając do dyspozycji jako Jego sługa. Nie chciałeś uchodzić za tego, kim nie byłeś. Nie przypisywałeś sobie żadnych zasług i uznając swoją małość mówiłeś: trzeba, by On wzrastał, a ja żebym się umniejszał (J 3,30). Nie byłeś godny odwiązać rzemyka u Jego sandała. Zwracałeś wzrok ludzi nie na siebie, ale swoim życiem wskazywałeś na Baranka Bożego. Rozumiałeś, że jesteś tylko lampą, która płonie i świeci i lęka się, aby ona nie zgasła za podmuchem pychy.
Pomóż mi swoim życiem wskazywać na Chrystusa, stając w pokorze przed Bogiem i ludźmi. Janie ucz mnie jak mam karmić się Słowem Bożym, aby być pokornym sługą Słowa, aby być Zwiastunem radości Ewangelii.
„Jam głos wołającego na pustyni: Prostujcie drogę Pańską.” (J 1, 23)
Janie Ty byłeś głosem, bo przez Twoją misję ludzie mieli usłyszeć Słowo Boga Ojca. Głosie milczącego Boga Ty wzywałeś ludzi do nawrócenia wołając na pustyni, aby Prostowali drogi Pańskie na przyjście Baranka Bożego.
Cóż jednak oznacza prostować drogę?
Prostować drogę to modlić się gorąco, uniżyć się i czuwać.
Ucz mnie czuwania, które jest:
- czasem radości i przeżywania bliskości;
- czasem radowania się życiem;
- czasem oczekiwania z nadzieją;
- czasem radowania się z danej chwili, radowania się tu i teraz, spełniania obowiązku chwili,
- czasem tęsknoty za pełnią życia.
Ucz mnie czuwania, które ma smak wiosny, tchnie ciepłem i bliskością, które żyje rytmem Słowa Stwórcy, które jest stylem życia chrześcijanina.
Ucz mnie czuwania Panien roztropnych, które zasypiają ze spokojnym sumieniem, bo mają uporządkowane swoje lampy. Ucz mnie czuwania, które pozwala wyjść poza własne plany, sposób życia, horyzonty swoich wyobrażeń, oczekiwań i wejść w czas Pana.