W przeddzień obchodów Uroczystości Św. Józefa Oblubieńca w Ołtarzewskim seminarium pojawiło się kilka osób z zachodniej części Polski. Przy wspólnym stole w szlachetnym towarzystwie formatorów: Ks. Artura Stępnia SAC i S. Jolanty Groszczyk SAC, zasiadły siostry pallotynki, nowicjuszki i postulantki z Gniezna razem z alumnami I roku pallotyńskiego seminarium.
Pięknym preludium dla poniedziałkowej pracy w grupach i konferencji była poranna medytacja Słowa Bożego i dzielenie się Nim. Dzięki temu uczestnicy mogli lepiej się poznać i chwytać promienie Bożej łaski w głośno wypowiadanych natchnieniach. Po tym modlitewnym, słonecznym deszczu przyszedł czas na część warsztatową. Uczestnicy pochylali się nad kwestią młodych w Zjednoczeni Apostolstwa Katolickiego. Była to okazja, by opowiedzieć o swoim doświadczeniu dzieła św. Wincentego Pallottiego i o pomysłach w formowaniu młodych w Zjednoczeniu i dla Zjednoczenia.
Popołudniu S. Monika Jagiełło SAC przybliżyła przyszłym pallotynkom i pallotynom pracę duszpasterską Don Vincenzo pt. Pallotti i młodzi. Punktem kulminacyjnym uroczystości św. Józefa Oblubieńca była Eucharystia, podczas której homilię wygłosił Ks. Waldemar Pawlik SAC. Przytoczył on słowa św. Wincentego, który nazywał Opiekuna Jezusa błogosławionym między mężczyznami. Zaznaczył również, iż można go scharakteryzować szczególnie trzema słowami: zaufanie, współpraca i milczenie. Zaufanie – gdyż św. Józef zawierzył Bogu wszystko; współpraca – gdyż potrafił współpracować dla zbawienia i głoszenia Królestwa Bożego (współpraca to drugie imię św. Józefa); milczenie – Oblubieniec Maryi potrafił wsłuchiwać się w Słowo Boga i wypełniać je.
Zwieńczeniem poniedziałkowej integracji była niespodzianka przygotowana przez formację sióstr pallotynek z Gniezna, czyli Pallotiada (tego nie da się opisać, to trzeba przeżyć!).
Następnego dnia po dzieleniu się Słowem Bożym o przebaczeniu odbył się panel dyskusyjny. Praca w grupach oparta była o kilka przewodnich pytań m. in.: jakie inicjatywy możemy zaproponować młodym ZAK i je wykonać, jak ma wyglądać zaangażowanie młodych w ZAK i dla ZAK? Współpraca zaowocowała wieloma pomysłami i zapowiedziami realizacji różnych projektów.
Po południowej Eucharystii, w czasie której homilię wygłosił Ks. Dariusz Przybyszewski SAC, zarówno siostry jak i klerycy mieli okazję zwiedzić ośrodek dla osób niewidomych w Laskach, założony przez Matkę Elżbietę Różę Czacką (kobieta ta straciła wzrok w młodym wieku i stało się to dla niej motywacją do stworzenia ośrodka dla niewidomych). Ks. Artur Stępień SAC opowiedział o dziele Matki Elżbiety, a jedna z sióstr wprowadziła gości do pokoju założycielki. Później była także okazja do modlitwy w kaplicy sióstr i na cmentarzu, gdzie spoczywa wiele znaczących osób dla historii, kultury i literatury polskiej np. Antoni Słonimski, Ks. Jan Zieja czy Tadeusz Mazowiecki. Tuż po powrocie z Lasek młodzi wzięli udział w konferencji Michała Grzecy, członka KRK ZAK, pt. Model pallotyńskiej wspólnoty. Wieczór upłynął w modlitewnym zamyśleniu u stóp Najświętszego Sakramentu.
Środowe przedpołudnie stało się czasem podsumowującym kilkudniową sesję formacyjną. Podsumowanie odbyło się w Sekretariacie ZAK w Warszawie w obecności Przewodniczącej Krajowej Rady Koordynacyjnej ZAK, S. Anny Ozon SAC. Najistotniejszy wniosek, który wybrzmiał podczas rozmowy był następujący: Jeśli chcę promować ZAK, muszę zacząć od siebie. Jeśli ja będę żyć charyzmatem, to zaniosę go innym, bo jak powiedział Ks. Dariusz Przybyszewski: Istniejemy właśnie ze względu na dzieło ZAK i dlatego jest ono naszym podstawowym środkiem w dążeniu do zbawienia dusz. Koroną spotkania młodych kleryków i sióstr Zjednoczenia była Eucharystia, której przewodniczył Ks. Stanisław Stawicki SAC. Wygłosił on również homilię łączącą Ewangelię z wiosennymi Okruchami pallotyńskimi: Między gorliwością a wyluzowaniem. Kapłan odwołał się do obrazu budzącej się wiosny, która szczególnie dla młodych powinna być czasem rozkwitania pomysłów i inicjatyw. Przypomniał także, że nikt nie rodzi się członkiem Zjednoczenia, ale staje się nim, staje się pallotynem, pallotynką czy świeckim członkiem ZAK. To nieustanny proces wzrastania do realizowania charyzmatu. Najważniejsze jednak, by pamiętać, iż świętość polega na wypełnianiu woli Bożej. Świętość winna być palącym pragnieniem każdego człowieka.
Sesja formacyjna w Ołtarzewie trwająca od 19 do 22 marca dla alumnów pallotyńskiego seminarium i sióstr pallotynek ma dziś charakter niedokończonego utworu. Dlaczego? Gdyż Zjednoczenie Apostolstwa Katolickiego to symfonia, która wykonywana jest tu i teraz, nieustannie. Od członków orkiestry (w tym przypadku od kleryków, nowicjuszek i postulantek) zależy, jak zostanie odegrana i czy będzie wybrzmiewać w ich sercach i w sercach ludzi, do których kiedyś zostaną posłani. Nie może zagrać ostatnia nuta symfonii ZAK, dopóki nie nastanie jedna Owczarnia pod Jednym Pasterzem.
Niech Maryja, Królowa Apostołów, Święty Wincenty Pallotti i cały Dwór Niebieski podtrzymują melodię młodych Zjednoczenia w dążeniu do nieskończonej chwały Bożej i zbawienia dusz.
Katarzyna Gruca