REKOLEKCJE LECTIO DIVINA
(20-28 czerwca 2017)
ZAPROŚ WSPÓŁLOKATORA DO TWOJEGO POKOJU
…być może to wezwanie do ciebie…
Jeśli od dawna masz swój kąt – swój pokój i upragniony święty spokój, wygodnie ci i nie chciałbyś nieproszonego współmieszkańca, kogoś, kto kręciłby się po twoim pokoju i ci przeszkadzał
– ta propozycja jest dla ciebie.
Zaprosić do swoich czterech ścian Współlokatora, który nigdy sam się nie wprosi, czeka nieustannie przed twoimi drzwiami aż Go wpuścisz. Z Nim nie będziesz potrzebował światła, bo On będzie twoim ŚWIATŁEM,
nie będziesz głodny, bo ON cię nakarmi,
gdy będziesz radosny – ucieszy się z tobą;
gdy będziesz smutny – pocieszy Cię,
gdy będziesz ranny – opatrzy twoje rany;
ale ostrzegam:
On zawsze mówi prawdę, więc nie będzie Ci słodził i usypiał twojego serca pustymi pochlebstwami;
być może będą dni, kiedy cię będzie denerwował, a nawet noce, gdy nie pozwoli tobie spać;
Słysząc bicie Jego Serca nie będziesz mógł myśleć już tylko o sobie…
Kiedy naprawdę się z Nim zaprzyjaźnisz nie będziesz mógł się z Nim rozstać, będziesz Go chciał zabierać wszędzie ze sobą, będziesz z Nim o wszystkim rozmawiał i będziesz chciał, aby wszyscy Twoi bliscy też Go poznali.
Tym wyjątkowym Współlokatorem jest SŁOWO BOŻEJ.
Rekolekcje Lectio Divina uczą nas, jak zamieszkać ze Słowem Bożym w jednym pokojuJ.
W dniach 20-28 czerwca 2017 postulantki i nowicjuszki uczestniczyły w rekolekcjach Lectio Divina, prowadzonych przez ks. Krzysztofa Gajosa SAC w Domu Sióstr Pallotynek w Gnieźnie.
Lectio Divina to pewien styl życia, wpisany w duchowość chrześcijańską, którego celem jest nie tylko poznanie Dzieł Bożych, ale przede wszystkim spotkanie z Bogiem i życie w świetle Jego Słowa. Lectio Divina – uczy nas kilku fundamentalnych spraw:
- Jak wchodzić w relację z Jezusem.
- W tym, co się dzieje na co dzień jest sens i głębia;
- Pisma Świętego nie czyta się wrażeniowo (żeby coś poczuć; szybkich wrażeń dostarcza kontakt w ścianie), ale ma to być czytanie, które jest SPOTKANIEM, ponieważ w Tym Słowie jest OSOBA.
Rekolekcjonista przedstawił propozycje praktyk, pomagających żyć każdego dnia w świetle Słowa m.in., takie jak:
- mieć zawsze OTWARTE Pismo Święte – gdyż Ono oddycha, zaprasza, aby częściej do Niego zajrzeć, promieniuje Bożą obecnością;
- kończyć i zaczynać dzień Słowem Bożym (To z czym się położysz spać, z tym wstaniesz)
- napisać na karteczce zdanie, Słowo z Pisma Świętego, które szczególnie mnie poruszy, nosić je np. w kieszeni i w ciągu dnia wracać do tego fragmentu,
- położyć kartkę z cytatem z Pisma Świętego na biurku lub w miejscu, na które często patrzymy, by jak najczęściej powracać do tego Słowa.
Podczas rekolekcji prowadzący przytoczył bajkę, składającą się z krótkiego dialogu Prosiaka z Krową:
Prosiak: Krowo, gdzie tu jest sprawiedliwość? Ludzie mają więcej pożytku ze mnie niż z ciebie. Za co oni cię lubią? Ty dajesz im mleko, a ze mnie to mają i schabowy, i boczek, i szyneczkę…, za co ciebie bardziej lubią niż mnie? Za te maślane oczy?
Krowa: Bo ja daję z siebie jeszcze za życia, a ty dopiero po śmierci.
Warto dzielić się za życia nie tylko dobrami materialnymi, ale także doświadczeniem Pana Boga.
Zapraszam zatem do przeczytania kilku świadectw porekolekcyjnych:
BLISKOŚĆ, KTÓRA LECZY (s. Monika)
Obyście usłyszeli dzisiaj głos Jego (Ps 95, 7)
Czas rekolekcji był dla mnie czasem zanurzenia się w Bożej Miłości, w świetle której odkrywałam Boga oraz siebie. W tych rekolekcjach towarzyszył mi obraz pt. Całując oblicze Boga, który przedstawia Matkę Bożą z Dzieciątkiem, szepczącą do ucha dziecka: Patrz na Ojca. Był to rzeczywiście czas wpatrywania się w Boga Ojca poprzez odkrywanie Go w Słowie Bożym, w ciszy, w której mogłam usłyszeć Jego głos. Przez te osiem dni rekolekcji bardzo mocno wybrzmiewało we mnie zdanie: bliskość, która leczy. To właśnie w codziennym spotkaniu i bliskości z Jezusem w Słowie Bożym moje serce staje się wolne, czyste, pokorne, posłuszne, radosne i oddane Jemu. Stawiając Słowo Boże w centrum swojego życia staję się brzemienną Słowem, które pragnie wydawać owoce w mojej codzienności, w spotkaniach z ludźmi, w relacjach i w pracy. Słowa, którymi Chrystus mnie karmi każdego dnia sprawiają, że na nowo staję się pięknym, kwitnącym drzewem, które pragnie żyć tylko dla Jego miłości.
ZIARNO SŁOWA (Katarzyna)
Jeżeli ziarno pszenicy, wpadłszy w ziemię, nie obumrze, zostanie samo, ale jeśli obumrze, przynosi plon obfity (J 12, 24)
Pan Bóg otworzył moje oczy na swoje Słowo. Pokazał mi, że jestem otulona Słowem w codzienności, bo…
- W Eucharystii adoruję Słowo Wcielone
- W trwaniu przed Najświętszym Sakramentem adoruję Słowo obecne w chlebie
- W rozważaniu Pisma Świętego adoruję Jezusa-Słowo w Jego słowie
- W Różańcu Świętym adoruję Życie, Mękę i Chwałę Słowa Wcielonego
Każdy mój dzień jest utkany Jego Słowem. Każdego dnia Bóg rozsiewa ziarna słów w moim życiu i czeka na odpowiedź. Uczy, że aby żyć, trzeba umrzeć.
BŁOGOSŁAWIONY OJCIEC MIŁOSIERDZIA! (Agnieszka)
Błogosławiony Ojciec Miłosierdzia! – słowami z Jutrzni ostatniego dnia rekolekcji pragnę podziękować Bogu za ten szczególny czas łaski. Niesamowitym doświadczeniem podczas rekolekcji było dla mnie SMAKOWANIE Słowa Bożego. Odkryłam, że można się Nim DELEKTOWAĆ i uwierzyłam w to, co powiedział św. Ambroży: Bóg może karmić człowieka przez całe życie jednym Słowem.
Słowo, które mi najbardziej smakowało, to słowo: OJCIEC. Ten tydzień był szczególnym czasem przebywania w Jego obecności: bycia z Nim, słuchania Go, rozmawiania z Nim i wpatrywania się w Niego. Dodałam po rekolekcjach kolejną dewizę do maksym wyznaczających kierunek mojego życia: Nie starajmy się być mistrzami świata przed światem, ale starajmy się być dziećmi przed OjcemJ.
Pan Bóg mówi do nas przez wszystko. Podczas jednego dnia rekolekcji weszłam do refektarza. Moją uwagę przykuła gwiazdka na opakowaniu ciastek, a na niej napis. Pomyślałam, że taką gwiazdkę można by zamieścić na każdym Piśmie Świętym. Na gwiazdce widniał napis: „ZJEDZ MNIE!”J
Słowo Boże, w którym sobie Ojciec bardzo upodobał, nakarm nas, prowadź i ucz nas pełnić Wolę Ojca. Matko Słowa Wcielonego – módl się za nami!
Agnieszka Pawlak